Afgelopen vrijdag moesten we voor controle naar de tandarts. Het was ons al opgevallen dat Dochter een gaatje had in 1 van haar kiezen. Ondanks trouw 2 keer per dag poetsen is het toch niet helemaal goed gegaan.
Eenmaal aangekomen bij de tandarts mocht dochter als eerste. Ze heeft hier nooit een probleem mee. De tandarts kijkt toch alleen maar. Totdat de tandarts bij de bewuste kies kwam en hetzelfde constateerde wat wij ook al hadden gezien. Een gaatje. Hij wou hem meteen even vullen, dan waren we er maar van af.
Nou moeten jullie weten dat Dochter een sterke eigen wil heeft. Toen de tandarts begon over het vullen van het gaatje was het nog prima, maar zodra het boortje aan ging en lawaai maakte was er niets over van een meewerkende Dochter. Ze begon meteen te huilen en wilde niet meer. De lippen gingen stijf op elkaar en kwamen met geen mogelijkheid meer van elkaar af.
Vriend en ik zijn beide niet echt fan van de tandarts. We zaten beide vroeger bij een andere tandarts, maar deze tandartsen hebben niet voor een fijne nasmaak gezorgd. We hebben beide niet geleerd om minimaal 2 keer per dag je tanden te poetsen en deden dit vroeger dan ook niet. Hierdoor hebben we beide niet echt een goed gebit. Vriend was vroeger echt bang en is ook lange tijd niet geweest. Ik heb altijd wel netjes de afspraken gedaan om erger te voorkomen. We willen in ieder geval dochter echt niet mee geven dat ze bang moet zijn voor de tandarts en dit ging me ook echt aan het hart. Zo hard als ze huilde in die stoel. Het arme meisje.
Ondanks dat het beter is om het gaatje te vullen, is er dus voor gekozen om het eerst zo te laten. Bij de volgende controle gaat de tandarts kijken of hij dan wel het gat mag vullen. Ook als dochter last krijgt moeten we bellen. Daarnaast hebben we het advies gekregen om toch ook zelf weer te poetsen bij Dochter, ze mag het dan zelf afmaken. Hier is Dochter niet blij mee, maar we hebben haar de keuze gegeven. Gaatje vullen en zelf poetsen of wij poetsen en geen gaatje vullen. Ze koos voor het laatste.
Ik hoop dat het de volgende controle wel gevuld mag worden door Dochter zonder dat zij daar een trauma aan overhoudt.
Overigens werden Vriend en ik met vlag en wimpel weer goedgekeurd.
Wat vonden/ vinden jullie kinderen van de tandarts?
Liefs,
Sylvia
Ik ben inmiddels bijna 5 jaar niet geweest. Medische misser op medische misser, trauma op trauma, de bevalling was de druppel, ik kan de tijd, moed, energie en wil niet tmwee bij elkaar krijgen om t wgaan. Ik roep l sinds mijn 15e alles er uit en een kunstgebit. Nu loop ik met minimaal 17 gaten rond..
BeantwoordenVerwijderenHet ergste.. ik ben pas 1 keer met en5 jarige geweest.
Ach wat zonde! Vriend heeft exact dit gehad, maar heeft toch voor Dochter gezegd dat hij weer heen wou. Eerst naar een angst tandarts, die echt de tijd nam en alles weer opgeknapt heeft en nu gewoon naar de 'gewone' tandarts. Ieder half jaar met zijn drieën. Afspraak is dat we alleen controleren en mocht er wat moeten gebeuren dat dat later gebeurd, zodat hij zich er op kan voorbereiden en dochter het niet hoeft mee te maken. Ik hoop dat jij ook zo'n tandarts vindt die je echt helpt. Liefs, Sylvia.
VerwijderenIk ook.. maar dan houden ze zich niet aan de afspraak en nu is het op. De enige gebitselementen waar ze niet meer in je mond werken zijn die die niet vastzitten.
VerwijderenAfgesproken dat ik wel met zoontje kom en zelf absoluut niet in de stoel ga. Staan amper binnen. Mama gaat eerst. Nee mama gaat niet. Jawel doen we altijd. Of hij gaat of we vertrekken..
Angst tandarts hetzelfde. Verdoving werkt niet dus diepe ellende maar als je dan afspreekt te stoppen als iemand de hand opsteekt en dan toch doorgaat.. nee. Ik ga alleen nog voor alles er uit.
Zelf heb ik het altijd goed onderhouden en heb ook vele kronen. Maar de laatste 2 jaar is er veel getrokken en waarschijnlijk volgend jaar alles er uit. Ben dan 75 en tanden gaan gewoon afbrokkelen en aan de onderkant spatten er ook stukjes af.
BeantwoordenVerwijderenBij dochter is destijds een seal over de kiezen gezet, ze is nu 46 en heeft nog geen enkel gaatje.
Ook ik heb vroeger niet geleerd om regelmatig en goed te poetsen en had hierdoor een slecht gebit. En door de vele behandelingen ook angst voor de tandarts. Door een lieve tandarts, gaatjes vullen met verdoving is dit gelukkig verbeterd. Nu ik al jaren mijn tanden met een electrische tandenborstel poets heb ik geen problemen meer met mijn gebit.
BeantwoordenVerwijderenToen mijn eigen kinderen destijds de leeftijd hadden om zelf te poetsen vroeg ik aan de tandarts of ik van die rode tabletjes kon krijgen zodat je kunt zien waar nog plaque is achtergebleven en ze zodoende goed leerden poetsen. Tot nu toe hebben onze drie kinderen, allemaal dertigers, geen gaatjes.
Rode tabletjes? Die ken ik helemaal niet! Hoe moet ik me dat voorstellen? Dit is misschien ook wat voor Dochter! Liefs, Sylvia
VerwijderenOp vrij jonge leeftijd had ik al een gedeeltelijk plaatje. Een aantal slechte kiezen werden getrokken zonder enig overleg. Want ja, in die tijd werd er van uitgegaan dat 'fondspatienten' niet anders wilden/gewend waren.Het onderscheid met prive verzekerden was enorm. Gelukkig zijn de tijden veranderd hoewel voor veel mensen behandelingen niet meer te betalen zijn. Inmiddels vele jaren en tandartsen later. Best veel vullingen en behandelingen ondergaan maar nooit meer iets getrokken. Tandartsangst heb ik niet meer, mijn kinderen hebben dit ook nooit gehad.
BeantwoordenVerwijderenPlakverklikkers
Verwijderen