Een marathon lopen

 Ik schreef al eerder over de dilemma's van mijn hardlopen. Ik doe het met vlagen wel, maar ook met vlagen niet. Gelukkig gaat het dit jaar tot nu toe redelijk goed en loop ik iedere week in ieder geval 2 keer. Liever 3 keer, maar dat lukt helaas niet altijd in de tijd. 

Ik train op dit moment niet specifiek ergens voor en dat resulteert in wat luie trainingen waarbij ik gewoon een half uurtje 'hobbel' en niet op snelheid let. Ik merkte dat ik de afgelopen weken toch steeds wat langzamer begon te lopen, dus toch maar weer wat intervaltrainingen er in. 

Anyways, waar ik heen wilde met deze blogpost. Afgelopen woensdag was de loting van de New York Marathon. Ik heb altijd gezegd, als ik een marathon loop, dan loop ik deze, maar het is heel moeilijk om door de loting heen te komen. Ik schrijf me dus ook ieder jaar trouw in, in de hoop dat ik het niet word, omdat het eigenlijk niet uitkomt. 

Ook dit jaar heb ik me weer netjes ingeschreven. Helemaal niet handig, want we gaan al naar Amerika en ik weet niet waar ik de tijd vandaan moet halen om te trainen. Maar onder het mom 'we worden toch niet ingeloot', durfde ik de gok wel te wagen. Laat het wel duidelijk zijn: op het moment dat ik ingeloot word, zal ik er alles aan doen om deze marathon goed te kunnen lopen. Juist omdat de kans zo klein is dat je hem loopt, wil ik er dan ook alles op alles zetten om hem zonder blessures uit te lopen en zal ik ook zeker trainen zoals dat voor een marathon hoort. Eventueel door zelfs minder te gaan werken tijdelijk. 

En ook al weet je dat de kans heel klein is, op de dag zelf is het toch altijd spannend. Gelukkig kreeg ik rond 8 uur 's avonds het verlossende mailtje dat ik weer niet ingeloot was. We proberen het dus volgend jaar gewoon weer en tot die tijd ga ik iets meer snelheid trainen voor de korte afstanden.

Liefs,

Sylvia