Hier kun je lezen over hoe ik aan mijn eerste koophuis kwam. Ik heb hier ruim 6 jaar met heel veel plezier gewoond en met pijn in mijn hart verkocht.
In 2018 leerde ik Vriend kennen en al vrij snel wisten we dat we samen een kind wilden. Beide komen we uit Drenthe, uit twee verschillende dorpen die dicht bij elkaar liggen, dus we wisten ook beide wel vrij zeker dat we daar ons kind eventueel groot wilden zien worden. We besloten dus een huis in Drenthe te zoeken in de plaatsen omringend aan de dorpen waar we vandaan kwamen. We besloten dit alleen op mijn inkomen te doen, wat de zoektocht beperkte. Het was inmiddels 2019, dus van onderbieden was inmiddels geen sprake meer (dachten we). Totdat we over een woning hoorden, waarvan de toen nog huidige eigenaar al een nieuwe woning gekocht had en ze van hun woning af moesten. Woning stond inmiddels 2 maanden te koop en er was nog geen koper.
Vol goede moed togen we naar de woning. Wat viel dat tegen. Het was een stuk kleiner dan op de foto's, er moest nog flink wat aan gebeuren en het was kleiner dan wat we nu hadden. We hadden niet het wow gevoel, waren niet verliefd, maar wilden wel graag naar Drenthe. Verder kwam er niet veel te koop in de prijsklasse waarin wij zochten en daarom besloten we toch een bod uit te brengen. Ruim onder de vraagprijs. Als we het dan kregen, was het voor een prijs die wij het waard vonden en als we het niet zouden krijgen was er geen man overboord. We zaten nog goed in Groningen. Helaas gingen de verkopers niet akkoord met het bod, maar kwamen ze met een tegenbod. Dit lag al wel ruim onder de vraagprijs, dus dit gaf ruimte. We besloten ons bod nog eenmaal te verhogen en ook aan te geven dat dat het uiterste bod was. Hierop gaf de verkoper ons het huis. We waren niet perse super blij, maar doordat we ruim onder de vraagprijs konden kopen, gaf ons dit de ruimte om de eerste verdieping van het huis grondig aan te pakken.
Toen later ook nog het huis in Groningen ruim boven de vraagprijs verkocht werd, konden we de begane grond ook volledig vernieuwen. Zo konden we het huis toch volledig naar onze eigen smaak maken. Muren werden er uit gebroken, de keuken werd verplaatst, de badkamer ging naar boven en zo kregen we toch onze eigen touch.
Nu ik er op terug kijk, is het toch nooit echt ons huis geweest. We hebben er met plezier bijna 3 jaar gewoond, onze dochter is er geboren en het is fijn dat het zo gelopen is, maar nu in ons huidige huis zijn we 'thuis'. Hoe we dit huis gekocht hebben? Dat is voer voor later.
Heb jij wel eens een huis gekocht, waarvan je niet meteen het ' wow' gevoel had?
Liefs,
Sylvia
Mijn vorige huis werd gekocht door mijn ouders (maar wel door ons uitgezocht) en wij huurden het ruim 10 jaar, pas daarna hadden we beiden een vaste baan en konden een hypotheek nemen. Na scheiding was het alleen mijn huis. Het was een fijn dubbel bovenhuis boven een garage en een grote speeltuin voor de deur.
BeantwoordenVerwijderenHuidige huis ligt prachtig voor en achter vrij uitzicht aan doodlopende weg met 5 huizen en ja wow gevoel. Huis zelf is oud en krakkemikkig maar dat zijn wij ondertussen ook. We hopen er nog lang te blijven wonen
Ja herkenbaar. In 1996 woonde man (toen nog vriend) en ik samen in het flatje dat waar ik ook alleen gewoond heb. Een vriend van mijn vader kon zijn huurhuis kopen, maar hij had net een huis in Almere gekocht. Het betreffende huis was helemaal gerenoveerd door de woningbouw en werd voor 85% van de verkoopprijs vrij op naam verkocht. Het huis was best oke en de tuin aan het water met vrij uitzicht ook. De buurt daar waren we veel minder blij mee. We hebben het toch gedaan en hebben er vijf jaar fijn gewoond. We kregen een zoon. De voorzieningen, winkels, kdv etc lieten we links liggen. Als ik alleen thuis was in de avond was ik altijd wat bang.
BeantwoordenVerwijderenNa vijf jaar hebben we het huis verkocht voor twee en half keer de aankoopprijs. We kochten een ander huis in mijn oude woonplaats, dankzij de overwaarde zeer betaalbaar (ondanks de torenhoge prijzen in 2001/2002). Hier hebben we ruim 19 jaar gewoond (met een dochter erbij) en ook weer zeer goed verkocht.
Toen ik na m'n scheiding een huis kocht, wat ook niet een al te hoge prijsklasse kon zijn, was het niet persé een huis om verliefd op te worden. Toch, toen ik er eenmaal een paar maanden woonde, werd het een steeds fijnere eigen plek.
BeantwoordenVerwijderenDe huizen die ik daarvoor en daarna met echtgenoot kocht, waren wel allemaal met een goed gevoel.