Weekendje weg (en de verschillen tussen ons en vrienden)

 Het was weer zover, we gingen weer een weekend weg afgelopen week. Dit keer met vrienden naar de Achterhoek. Het bevriende stel heeft ook een dochter in dezelfde leeftijd als Dochter, en zij kunnen goed met elkaar, dus we hebben veel met en voor de meiden gedaan.

Beide meisjes hadden hun loopfiets mee en zo hebben we ook verschillende 'kabouterroutes' gelopen. Ik neem altijd een tas mee, je weet maar nooit wat je onderweg tegen komt.

Bewapend met de fietsen, de kinderen en het tasje gingen we het bos in. En daar werd duidelijk dat wij onze Dochter heel anders opvoeden. Het duurde niet lang, voordat we een blikje vonden onderweg. Dochter sprintte er op af en pakte het blikje op om hem aan mij te geven. De dochter van vrienden zei: 'Wat doe je, dat is toch hartstikke vies!'. Dochter reageerde er niet op, maar gaf het blikje netjes aan mij, waarop ik hem in de tas deed. Ook de vrienden keken raar op. 

Toen ik aangaf dat wij altijd de blikjes oprapen en inleveren voor het statiegeld werden we uitgelachen. 'Dat levert toch niets op!, was de reactie. Toen ik aangaf dat ik gemiddeld tussen de 8 en 10 blikjes per week vind tijdens mijn wandeltochten en dat ik daarmee dus minimaal € 1,20 per week binnenhaal, dus gemiddeld € 60,- per jaar, keken ze nog steeds alsof ze water zagen branden. 

Het maakt mij verder niet zoveel uit. Het kost mij geen enkele moeite om de blikjes op te pakken en in te leveren, maar ik vind het wel typerend hoe hun dochter reageert en hoe zij er zelf in staan. Dochter was er in ieder geval maar weer wat blij mee. Wat zij vindt, daar krijgt zij de centen van. Ze heeft haar eigen bak staan thuis en als ze ze wil inleveren, gaan we op de fiets naar de supermarkt en mag zij de flessen inleveren, de bon inleveren en het geld aannemen.

Liefs,

Sylvia