Vlak voor onze reis besloot Poes niet meer te willen eten. Normaal zou ik het even aankijken, maar omdat een vriendin op Poes past tijdens onze afwezigheid maakte ik nu vrij snel een afspraak.
Net voordat we weggingen mocht ik langskomen. De diagnose was dat het gebit slecht was en dat ze bloed wilden prikken om te kijken of dat bijvoorbeeld door de lever kwam. Poes heeft nog nooit wat gehad en is nog ‘maar’ 11 jaar oud, dus met liefde deed ik de bloedonderzoeken.
Hier kwam alleen een verhoogd ammoniak gehalte in het bloed uit. Ze wilden graag wat aan haar gebit doen, maar eerst een antibiotica kuur en pijnstilling om er voor te zorgen dat het ammoniak gehalte naar beneden ging en Poes wel ging eten.
We gaven de laatste pijnstilling vlak voor dat we weg gingen. Blijkbaar leefde Poes op van de pijnstilling, want we dachten dat het een stuk beter ging. Nog geen twee dagen in Amerika werden we gebeld door de vriendin. Poes at weer niet. Ze had al nat voer gekocht, maar ook dat wilde Poes niet eten. We besloten dat ze de dierenarts weer zou bellen.
De dierenarts was er ook niet gerust op, Poes moest weer langs komen. Gelukkig waren de bloedwaardes goed. Nu moet Poes dus onder narcose gebracht worden en wordt haar gebit gereinigd. Hopelijk is dit het en kan Poes dan gewoon weer eten.
Wordt vervolgd!
Liefs,
Sylvia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten